YAZARLARLA RÖPORTAJ / HAKAN BİROL SORUYOR
KIYMETLİ YAZARLARIMIZ CEVAPLIYOR
www.hakanbirol.com
Merhaba değerli okuyucularımız. Her hafta bir yazarla röportaj köşemizde bu hafta “Pijamalı Şiirler ve Telaşsız Mavi” kitaplarıyla tanıdığımız “Serpil Barın Torunoğulları” var.
Merhabalar Serpil Hanım, öncelikle röportaj teklifimizi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz. Bize kendiniz ve ilgi alanlarınız hakkında bilgi verir misiniz?
Ben 6 Ekim 1977 Burdur doğumluyum. İlk orta ve lise babamın mesleği icabı Dalaman da geçti. Halkla ilişkiler önlisans okudum. Sonradan iş dolayısıyla Fethiye’ye yerleştim. Denizbank Fethiye şubesinde bireysel portföy yöneticisi olarak çalıştım. Evliyim iki şahane oğlum var şükür sebeplerim. Şiirle tanışıklığım ergenlikte bir yandan dolu dolu hayat sevinci yasarken diğer yandan kendimi asıp keseyim mi acaba diye düşüncelerim ve duygularım arasındaki girdapta geçti. Yazmak her zaman terapi geldi hep iyi geldi ve geliyor fakat şu an çok fırsat yaratamıyorum. Dingin bir zaman dilimine ihtiyacım var. Müzik olmazsa olmazım, can damarım. Kitap ve dergileri severim. Düzenli spor da hayat felsefem oldu. Ülkemin ve dünyanın gündemini takip etmeye çalışırım elimden geldiğince. Sanatsal ve kültürel etkinliklere mümkün olduğunca katılmaya çalışırım. Bu şekilde iyileşirim hatta. Ve yazmak tabi. Her türlü şeyi ( kısa yazı, şiir, günlük) yazmak o benim içimin sessizce dışa yansımasıdır.
“Telaşsız Mavi” adlı bu şiir kitabınızda okuyucularımızı neler bekliyor?
Telaşsız Mavi’yi karışık duygularla yazdım hayatta olan biten her şeyden var bir tutam. Aşk, sevgi, samimiyet, ihanet, dostluk, aldanış, hayal kırıklığı ve yaşam sevinci, yani karışık duygularla yazdım. Her okuyucuya hitap edebildim diye düşünüyorum. Okuyucuyu sıkmayacak şekilde kısa öz şiirlerim ağırlıklı. İlk kitapta daha uzun şiirler yazıyordum fakat gördüm ki uzun şiir okuyana asıl mesajı unutturuyor.
Şiir yazmak zor bir iş. İlham kaynaklarınız nelerdir?
Şiir yazmak kime göre zor? Değişken bir kavram bu bence. Bazı insan yazı dilini daha etkili kullanır ki bence bu bir yetenektir doğuştan gelen. Roman tarzında öyküler hikâyeler mesela bana daha zor geliyor. Onları tasarlayıp kurmak gerekiyor son anına kadar. Ve kelimelere döküp özenle işlemek gibi. Şiir edebiyatın en kısa en etkili ve kulağa hoş ses bırakan bir dalı. Kimsenin sıkılacağını düşünmüyorum o yüzden. Duygudaş olunuyor okuyucuyla bir bağ kuruluyor ve her şiirin birilerine dokunduğu kanaatindeyim
Yazmanın sizdeki tarifi nedir? Bize bunu biraz anlatır mısınız?
Kendimi bildim bileli yazıyorum ben. Yazarken zamanı da unutarak yazıyorum. Günlükle başladım kısa yazılar geldi ardından. Sonra şiiri keşfettim o sıra Orhan Veli’yi çok okurdum yakın buluyorum kendime. Ve çok genç yaşta başladım yazmaya. ilk kitabımda o yılların esintileri oldukça mevcut . Daha aşkı tanımadan tasvir edebilmeyi öğrenmişim mesela. Hayal gücümün sınırsız olduğunu anladım o yaşlarda. Çünkü bambaşka bir kişiliğe bürünüp farklı dillerde farklı konularda yazabiliyordum. Şimdi biraz değişti durum. Hayallere biraz sınır gelmiş gibi hissediyorum ve hayata bakış açınızın başka pencereden olduğunu anladım yaşla ve yaşananlarla birlikte. Her ne olursa olsun yazmak güzel, içini dökmek ve bundan keyif almak.
Edebiyatta metin türleri arasında şiirin yeri konusunda siz ne düşünüyorsunuz?
Herkes gençliğinde şiir yazmıştır der Melih Cevdet Anday ama yazmaya devam edene şair denir. Şiir edebiyatın olmazsa olmaz can damarı bence. En güzel ve içten anlatım ondadır. Yaşatır duyguyu, o kısacık dizelerde.
“Dijitalleşmenin “edebiyata” etkisi nedir? İyi ve kötü yanlarını siz nasıl değerlendiriyorsunuz?”
Ben teknoloji ile arasını hala düzeltemeyen biriyim maalesef ama ayak uydurmaya çalışıyorum. Sosyal medya tanıtım ve reklâm anlamında müthiş. Normal şartlarda çok derinlere açılamazken yazarlar sosyal medya sayesinde dünyayı küçülterek her yere herkese ulaşabiliyorlar. Fakat kalem tutmadan kâğıda dokunmadan can alıcı cümlelerin altını çizmeden eksik kalıyor duygular. Yitiyor sanki. Ben hala kalem ve kâğıt kullanırım mesela. Telefonda notlara yazarlar bazısı ben o kokuyu almalıyım. Bir nevi ihtiyaç gibi.
En çok hangi tür kitapları okuyorsunuz ve hangi yazarları takip ediyorsunuz?
Dram, gerilim ve biyografiler, kısa öyküler ilgimi çekiyor. Takip ettiğim yazarlar arasında, Kemal Varol, Elif Şafak, Ayfer Tunç ilk aklıma gelenler.
Yazmak başlı başına cesaret isteyen bir iştir. Yazmak isteyen ama nasıl yazmaya başlaması gerektiğini bilmeyenler için önerileriniz var mı?
Yazmaya başlamak bir anda oluyor zaten bu bir ihtiyaç gibi. Yani düşünüp şu zamanda yazayım planı uygulanmaz diye düşünüyorum. İnsanın ruhsal anlamda zenginliği ve dışa vurumudur yazı dili. Aktarımdır. Ve bu birikimle beraber uyanan yazma isteğidir. Cesaret kazanmak zor başta elbette beğenilme ikileminde kalınıyor. Eleştiriye açık olunmalı kendini her anlamda iyileştirmek için. Eksikleri tamamlamak için çünkü insan kendi kendinin aynası olamıyor objektif yorumlara ihtiyacı var. Cesaret kırılana kadar o endişe. Arkası çorap söküğü gibi gelir zaten. Sizi sevip destekleyenler arttıkça içinizde umut ışığı beliriyor ve her daim size şevk veriyor.
Ülkemizdeki okuma oranları hakkındaki görüşleriniz nelerdir? Gözlemleriniz doğrultusunda genç nesle bakış açınızı özetleyebilir misiniz?
Maalesef üzücü bir durumda olduğumuzu kanıtlayan bir dönemdeyiz. İstatistik oranları da bunu gösteriyor. Okumaktan erinen bir toplum oluyoruz gitgide sosyal medya batağında debeleniyor gençlerimizin çoğu. Dibi gözükmeyen bir kuyu gibi sömürüyor kıymetli saatleri. Ve Kayıp zamanlar yaratıyor. İzlemek okumaktan daha kolay geliyor insanlara ve hatta ben kısa yazılar da yazıyorum bazen sayfamda. İki dakikalarını ayırıp okuyan kaç kişi vardır muallâktayım yani çok sınırlıdır tahminimce.
Değerli Serpil Hanım, bize vakit ayırdığınız için teşekkür ederiz. En kısa zamanda yeni eserlerinizi de okuyabilmek dileğiyle…
YAZARLARLA RÖPORTAJ / HAKAN BİROL SORUYOR yazısı ilk önce Fethiye Gazetesi Haber Sitesi üzerinde ortaya çıktı.
KIYMETLİ YAZARLARIMIZ CEVAPLIYOR
www.hakanbirol.com
Merhaba değerli okuyucularımız. Her hafta bir yazarla röportaj köşemizde bu hafta “Pijamalı Şiirler ve Telaşsız Mavi” kitaplarıyla tanıdığımız “Serpil Barın Torunoğulları” var.
Merhabalar Serpil Hanım, öncelikle röportaj teklifimizi kabul ettiğiniz için teşekkür ederiz. Bize kendiniz ve ilgi alanlarınız hakkında bilgi verir misiniz?
Ben 6 Ekim 1977 Burdur doğumluyum. İlk orta ve lise babamın mesleği icabı Dalaman da geçti. Halkla ilişkiler önlisans okudum. Sonradan iş dolayısıyla Fethiye’ye yerleştim. Denizbank Fethiye şubesinde bireysel portföy yöneticisi olarak çalıştım. Evliyim iki şahane oğlum var şükür sebeplerim. Şiirle tanışıklığım ergenlikte bir yandan dolu dolu hayat sevinci yasarken diğer yandan kendimi asıp keseyim mi acaba diye düşüncelerim ve duygularım arasındaki girdapta geçti. Yazmak her zaman terapi geldi hep iyi geldi ve geliyor fakat şu an çok fırsat yaratamıyorum. Dingin bir zaman dilimine ihtiyacım var. Müzik olmazsa olmazım, can damarım. Kitap ve dergileri severim. Düzenli spor da hayat felsefem oldu. Ülkemin ve dünyanın gündemini takip etmeye çalışırım elimden geldiğince. Sanatsal ve kültürel etkinliklere mümkün olduğunca katılmaya çalışırım. Bu şekilde iyileşirim hatta. Ve yazmak tabi. Her türlü şeyi ( kısa yazı, şiir, günlük) yazmak o benim içimin sessizce dışa yansımasıdır.
“Telaşsız Mavi” adlı bu şiir kitabınızda okuyucularımızı neler bekliyor?
Telaşsız Mavi’yi karışık duygularla yazdım hayatta olan biten her şeyden var bir tutam. Aşk, sevgi, samimiyet, ihanet, dostluk, aldanış, hayal kırıklığı ve yaşam sevinci, yani karışık duygularla yazdım. Her okuyucuya hitap edebildim diye düşünüyorum. Okuyucuyu sıkmayacak şekilde kısa öz şiirlerim ağırlıklı. İlk kitapta daha uzun şiirler yazıyordum fakat gördüm ki uzun şiir okuyana asıl mesajı unutturuyor.
Şiir yazmak zor bir iş. İlham kaynaklarınız nelerdir?
Şiir yazmak kime göre zor? Değişken bir kavram bu bence. Bazı insan yazı dilini daha etkili kullanır ki bence bu bir yetenektir doğuştan gelen. Roman tarzında öyküler hikâyeler mesela bana daha zor geliyor. Onları tasarlayıp kurmak gerekiyor son anına kadar. Ve kelimelere döküp özenle işlemek gibi. Şiir edebiyatın en kısa en etkili ve kulağa hoş ses bırakan bir dalı. Kimsenin sıkılacağını düşünmüyorum o yüzden. Duygudaş olunuyor okuyucuyla bir bağ kuruluyor ve her şiirin birilerine dokunduğu kanaatindeyim
Yazmanın sizdeki tarifi nedir? Bize bunu biraz anlatır mısınız?
Kendimi bildim bileli yazıyorum ben. Yazarken zamanı da unutarak yazıyorum. Günlükle başladım kısa yazılar geldi ardından. Sonra şiiri keşfettim o sıra Orhan Veli’yi çok okurdum yakın buluyorum kendime. Ve çok genç yaşta başladım yazmaya. ilk kitabımda o yılların esintileri oldukça mevcut . Daha aşkı tanımadan tasvir edebilmeyi öğrenmişim mesela. Hayal gücümün sınırsız olduğunu anladım o yaşlarda. Çünkü bambaşka bir kişiliğe bürünüp farklı dillerde farklı konularda yazabiliyordum. Şimdi biraz değişti durum. Hayallere biraz sınır gelmiş gibi hissediyorum ve hayata bakış açınızın başka pencereden olduğunu anladım yaşla ve yaşananlarla birlikte. Her ne olursa olsun yazmak güzel, içini dökmek ve bundan keyif almak.
Edebiyatta metin türleri arasında şiirin yeri konusunda siz ne düşünüyorsunuz?
Herkes gençliğinde şiir yazmıştır der Melih Cevdet Anday ama yazmaya devam edene şair denir. Şiir edebiyatın olmazsa olmaz can damarı bence. En güzel ve içten anlatım ondadır. Yaşatır duyguyu, o kısacık dizelerde.
“Dijitalleşmenin “edebiyata” etkisi nedir? İyi ve kötü yanlarını siz nasıl değerlendiriyorsunuz?”
Ben teknoloji ile arasını hala düzeltemeyen biriyim maalesef ama ayak uydurmaya çalışıyorum. Sosyal medya tanıtım ve reklâm anlamında müthiş. Normal şartlarda çok derinlere açılamazken yazarlar sosyal medya sayesinde dünyayı küçülterek her yere herkese ulaşabiliyorlar. Fakat kalem tutmadan kâğıda dokunmadan can alıcı cümlelerin altını çizmeden eksik kalıyor duygular. Yitiyor sanki. Ben hala kalem ve kâğıt kullanırım mesela. Telefonda notlara yazarlar bazısı ben o kokuyu almalıyım. Bir nevi ihtiyaç gibi.
En çok hangi tür kitapları okuyorsunuz ve hangi yazarları takip ediyorsunuz?
Dram, gerilim ve biyografiler, kısa öyküler ilgimi çekiyor. Takip ettiğim yazarlar arasında, Kemal Varol, Elif Şafak, Ayfer Tunç ilk aklıma gelenler.
Yazmak başlı başına cesaret isteyen bir iştir. Yazmak isteyen ama nasıl yazmaya başlaması gerektiğini bilmeyenler için önerileriniz var mı?
Yazmaya başlamak bir anda oluyor zaten bu bir ihtiyaç gibi. Yani düşünüp şu zamanda yazayım planı uygulanmaz diye düşünüyorum. İnsanın ruhsal anlamda zenginliği ve dışa vurumudur yazı dili. Aktarımdır. Ve bu birikimle beraber uyanan yazma isteğidir. Cesaret kazanmak zor başta elbette beğenilme ikileminde kalınıyor. Eleştiriye açık olunmalı kendini her anlamda iyileştirmek için. Eksikleri tamamlamak için çünkü insan kendi kendinin aynası olamıyor objektif yorumlara ihtiyacı var. Cesaret kırılana kadar o endişe. Arkası çorap söküğü gibi gelir zaten. Sizi sevip destekleyenler arttıkça içinizde umut ışığı beliriyor ve her daim size şevk veriyor.
Ülkemizdeki okuma oranları hakkındaki görüşleriniz nelerdir? Gözlemleriniz doğrultusunda genç nesle bakış açınızı özetleyebilir misiniz?
Maalesef üzücü bir durumda olduğumuzu kanıtlayan bir dönemdeyiz. İstatistik oranları da bunu gösteriyor. Okumaktan erinen bir toplum oluyoruz gitgide sosyal medya batağında debeleniyor gençlerimizin çoğu. Dibi gözükmeyen bir kuyu gibi sömürüyor kıymetli saatleri. Ve Kayıp zamanlar yaratıyor. İzlemek okumaktan daha kolay geliyor insanlara ve hatta ben kısa yazılar da yazıyorum bazen sayfamda. İki dakikalarını ayırıp okuyan kaç kişi vardır muallâktayım yani çok sınırlıdır tahminimce.
Değerli Serpil Hanım, bize vakit ayırdığınız için teşekkür ederiz. En kısa zamanda yeni eserlerinizi de okuyabilmek dileğiyle…
YAZARLARLA RÖPORTAJ / HAKAN BİROL SORUYOR yazısı ilk önce Fethiye Gazetesi Haber Sitesi üzerinde ortaya çıktı.
